Τι είναι σωματείο;
Σωματείο είναι η ένωση των εργαζομένων σε μια επιχείρηση, έναν κλάδο, ένα επάγγελμα, που
οργανώνονται είτε σε τοπικό, είτε σε πανελλαδικό επίπεδο με στόχο να παλέψουν για τα κοινά τους
προβλήματα, ανεξαρτήτως θρησκείας, φύλου, εθνικότητας, ηλικίας. Στον κλάδο μας στο Ν. Θεσσαλονίκης υπάρχει το ΣΕΤΗΠ, που ιδρύθηκε το 2009 και συνενώνει όλους τους εργαζόμενους που εργάζονται σε εταιρείες τηλεπικοινωνιών και πληροφορικής, ανεξαρτήτως ειδικότητας, με στόχο την υπεράσπιση των οικονομικών, κοινωνικών ασφαλιστικών και συνδικαλιστικών συμφερόντων, καλλιεργώντας δεσμούς αγωνιστικής αλληλεγγύης και συναδελφικότητας μεταξύ των μελών του συνδικάτου, αλλά και συνολικά των εργαζόμενων σε επιχειρήσεις τηλεπικοινωνιών και πληροφορικής με στόχο την ταξική τους ενότητα. Υπάρχουν και επιχειρησιακά σωματεία στον κλάδο μας, δηλαδή σωματεία που συνενώνουν τους εργαζόμενους που δουλεύουν σε μια συγκεκριμένη επιχείρηση, ή όμιλο εταιρειών. Για παράδειγμα είναι το Σωματείο της BETA CAE Systems, της Netcompany-Intrasoft, της Teleperformance κ.α.
Τι είναι η σωματειακή επιτροπή του Σ.Ε.ΤΗ.Π.;
Η σωματειακή επιτροπή ιδρύεται με απόφαση του Διοικητικού Συμβουλίου του ΣΕΤΗΠ σε κάθε χώρο
που κρίνουν οι εργαζόμενοι, τα μέλη του Συνδικάτου, ότι θα βοηθήσει να εξειδικευτεί η παρέμβαση
του συνδικάτου. Σε εταιρείες, ομίλους, ακόμα και γειτονιές. Απαρτίζεται από τα μέλη του συνδικάτου
στο χώρο. Είναι τα μάτια και τα αυτιά του συνδικάτου μέσα στις επιχειρήσεις και τους ομίλους. Μέσα
από τη συμμετοχή μας, τη συζήτηση στη συνεδρίαση της, τη δράση μας, εμπλουτίζονται τα αιτήματα
του συνδικάτου με βάση τα προβλήματα που αντιμετωπίζουμε στο δικό μας χώρο δουλειάς,
εξειδικεύουμε τις αποφάσεις των Γενικών Συνελεύσεων και του ΔΣ.
Μπορούμε ο καθένας μόνος του να διαπραγματευτούμε;
Γιατί να παλέψω μέσα από το σωματείο;
Οι αγώνες του τελευταίου διαστήματος, οι εμβληματικές κινητοποιήσεις και οι απεργίες απέναντι
στο έγκλημα στα Τέμπη, οι νίκες των ντελιβεράδων του e-food, οι νικητές απεργοί της cosco, η
υπογραφή σύμβασης στο μέταλλο που δεσμεύει 120 εργοδότες, η σύμβαση που υπέγραψαν οι
οικοδόμοι, αποδεικνύουν ότι “Μόνο ο λαός, μπορεί να σώσει το λαό”. Αποδεικνύει ότι οι αγώνες
έχουν αποτέλεσμα, όταν είναι ταξικά προσανατολισμένοι, όταν βάζουν στο στόχαστρο κυβερνήσεις
και εργοδοσία, όταν δυναμώνουν τα συνδικάτα. Οι αγώνες είναι νικηφόροι όταν οι εργαζόμενοι
πιστέψουν στη δύναμη τους απέναντι στην εργοδοσία, όσο ισχυρή και αν μοιάζει, όταν κάνουν
πράξη το “ένας για όλους και όλοι για έναν”. Ο λαός όχι μόνο δεν μπορεί να περιμένει τίποτα από
καμία κυβέρνηση, από ένα κράτος και μια στρατηγική που έχει ως κριτήριο τα κέρδη των
επιχειρηματικών ομίλων, αλλά αντίθετα, μόνο σε σύγκρουση μαζί τους μπορεί να δει τις ανάγκες του
να ικανοποιούνται.
Μόνο στο πλαίσιο ενός άλλου δρόμου ανάπτυξης, που θα καταργήσει το καπιταλιστικό κέρδος και
στο επίκεντρο του θα έχει την εξασφάλιση λαϊκής ευημερίας και την προστασία της ζωής των
εργαζόμενων, μπορεί να δει τις τεράστιες δυνατότητες της επιστήμης και της παραγωγής να
μπαίνουν στην υπηρεσία των δικών του αναγκών, να συμβάλλουν στην πρόληψη, στην ασφάλεια,
στην προστασία της υγείας, της ζωής του, του φυσικού πλούτου, στον πραγματικά δημιουργικό
ελεύθερο χρόνο.
Ο τεχνικός δικτύου και ο προγραμματιστής, οι εργαζόμενοι στην τηλεφωνική υποστήριξη, ο τεχνικός
δομημένης καλωδίωσης, όλοι εμείς οι εργαζόμενοι σε εταιρείες τηλεπικοινωνιών και πληροφορικής,
δεν έχουμε τίποτα να χωρίσουμε μεταξύ μας. Αντίθετα έχουμε να αντιμετωπίσουμε πολλά κοινά
προβλήματα. Η ελαστικοποίηση του ωραρίου εργασίας, η κατάργηση του 8ώρου, 4ωρα και
συμβάσεις ορισμένου χρόνου, τηλεργασία, είναι μορφές εργασίας που συναντάμε ήδη σε πολλές
επιχειρήσεις του κλάδου μας. Ένας τεράστιος αριθμός από απλήρωτες υπερωρίες έχει γίνει ένα
σύνηθες φαινόμενο. Εμείς οι εργαζόμενοι έχουμε δικαιώματα. Έχουμε ανάγκη να ζήσουμε με
αξιοπρέπεια. Παλεύουμε να έχουμε μισθούς που θα καλύπτουν τις σύγχρονες ανάγκες μας. Να
έχουμε ελεύθερο χρόνο, ασχολίες, χρόνο με τον/την σύντροφο, την οικογένεια. Μέσα από το
σωματείο μας παλεύουμε για όλη μας τη ζωή, τους παιδικούς σταθμούς για τα παιδιά, τα σχολεία,
τους χώρους άθλησης, την ψυχαγωγία μας. Κάποιους τους «βολεύει» να σκύβουμε το κεφάλι. Να
πούμε δε γίνεται τίποτα. Να κρύψουμε τα όνειρα βαθιά μέσα μας, εγκαταλείποντας την ελπίδα για
μια καλύτερη ζωή. Μπορεί όμως να αλλάξει αυτή η κατάσταση όσο κλεινόμαστε στο καβούκι μας;
Όχι, όσο προσπαθούμε ο καθένας μόνος του να βρει λύσεις στα καθημερινά μας προβλήματα. Η
δύναμη μας βρίσκεται στην οργανωμένη συλλογική δράση.
Σωματείο σημαίνει γνωρίζω τα δικαιώματα μου. Τι μισθό πρέπει να παίρνω, ποιο ωράριο πρέπει να
δουλεύω, πότε παίρνω υπερωρίες και με ποια προσαύξηση, τι άδεια δικαιούμαι και τι υποστήριξη θα
έχω στην αντιμετώπιση των καθημερινών προβλημάτων. Παλεύω για αιτήματα που απαντούν στις
ανάγκες των συναδέλφων και των οικογενειών τους. Μέσα από το σωματείο γνωρίζουμε τις αξίες της
συλλογικότητας, της αλληλεγγύης, της υπερηφάνειας, της αξιοπρέπειας, τα ιδανικά της εργατικής
τάξης. Αγκάλιασμα των νέων συναδέλφων που μπαίνουν στον κλάδο.
Οι εργοδότες και το κράτος αλλάζουν τις εργασιακές σχέσεις σε βάρος μας με φόντο την
ανταγωνιστικότητα. Σκοπός τους η κατάργηση των συλλογικών μας συμβάσεων. Η αποδυνάμωση
των διεκδικήσεων μας. Εμείς δεν έχουμε άλλο όπλο στα χέρια μας εκτός από τα σωματεία. Για να
γίνει το σωματείο πιο δυνατό πιο μαζικό πιο ικανό να υπερασπιστεί τα δικαιώματα μας έχει ανάγκη
και από την τη συμμετοχή όλων μας. Οι εργοδότες έχουν δύναμη στα χέρια τους, την εκμετάλλευση
μας κι όμως ενώνονται σε οργανώσεις και συνδέσμους (ΣΕΒ κτλ). Έτσι και εμείς οι εργαζόμενοι δε
μπορούμε να μείνουμε ανοργάνωτοι, δε μπορούμε να μείνουμε με «σταυρωμένα τα χέρια». Η
αντεργατική επίθεση ΕΕ – κυβέρνησης – εργοδοτών έχει ξεπεράσει κάθε όριο. Το σωματείο είναι το
όπλο μας και έχουμε υποχρέωση να οργανωθούμε σε αυτό και να συμμετέχουμε στη ζωή και στη
δράση του. Για να το κάνουμε πιο μαζικό, πιο δυνατό, ικανό να παλεύει πιο αποτελεσματικά για την
υπεράσπιση και διεύρυνση των δικαιωμάτων μας. Η εργατική τάξη διαχρονικά με τους αγώνες της
και την συλλογική πάλη έχει κερδίσει πάρα πολλά.
Τι είναι η απεργία;
Η απεργία είναι μια μορφή πάλης, ένας τρόπος δηλαδή οι εργαζόμενοι συλλογικά, να διεκδικήσουν
καλύτερους όρους δουλειάς, ζωής, να δείξουν την αλληλεγγύη τους σε άλλους εργαζόμενους, για να
διαμαρτυρηθούν για κάποιο γεγονός κλπ., βάζουν κάθε φορά τα αιτήματα τους. Πως το κάνουν αυτό;
Σταματώντας την παραγωγή, κάνοντας δηλαδή πράξη, το σύνθημα “χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά”.
Ασκούν τη μεγαλύτερη πίεση που μπορούν απέναντι στον εργοδότη, σταματώντας να δουλεύουν και
άρα έτσι ο εργοδότης δεν μπορεί εκείνη την ημέρα, ή τις ώρες αν μιλάμε για στάση εργασίας, να
βγάλει κέρδος. Η απεργία προκηρύσσεται από τις συνδικαλιστικές οργανώσεις – τα σωματεία, τα
εργατικά κέντρα, τη ΓΣΕΕ και είναι κατοχυρωμένο συνταγματικό δικαίωμα των εργαζόμενων, αν και
δεν ήταν πάντα έτσι. Στην απεργία συμμετέχουν οι εργαζόμενοι άσχετα από το αν είναι μέλη των
σωματείων, καλύπτονται και προστατεύονται από αυτά.
Τι είναι η Συλλογική Σύμβαση Εργασίας;
Σήμερα, παλιοί και νέοι εργαζόμενοι αναγκαζόμαστε ατομικά να υπογράψουμε μια συμφωνία με τον
εργοδότη, για να συμφωνήσουμε το ύψος του μισθού μας αλλά και όλους τους όρους εργασίας μας,
όπως για παράδειγμα οι άδειες, το ωράριο κλπ. Οι μονοπωλιακοί όμιλοι και οι εταιρίες του κλάδου
θησαυρίζουν και απογειώνουν τα κέρδη τους μέσα από την εργασία μας. Στον αντίποδα εμείς
διεκδικούμε υπογραφή της κλαδικής συλλογικής σύμβασης εργασίας που έχει διαμορφώσει το
ΣΕΤΗΠ μέσα από τη Γενική του Συνέλευση. Η Συλλογική Σύμβαση Εργασίας είναι η έγγραφη
συμφωνία που υπογράφεται μέσω συλλογικών διαπραγματεύσεων και διεκδίκησης μεταξύ των
συνδικαλιστικών οργανώσεων εργαζομένων και εργοδοτών. Μας συμφέρει όλους! Χωρίς συλλογικές
συμβάσεις εργασίας οι εργαζόμενοι δεν έχουμε καμιά δύναμη απέναντι στις ορέξεις των εργοδοτών,
οι οποίοι θα συνεχίζουν να καθορίζουν τη ζωή μας, μέσα και έξω από τους χώρους δουλειάς.
Αποτελεί τη συλλογική δικλείδα ασφαλείας μας σε οτιδήποτε αφορά την εργασία μας, τα κατώτατα
όρια μισθών, το ωράριο, το διάλειμμα, τις άδειες και τα δικαιώματα μας. Μπορεί να λειτουργήσει
μόνο ευνοϊκά στους όρους εργασίας μας.
Ρυθμίζει:
- Τον ημερήσιο, και εβδομαδιαίο εργάσιμο χρόνο, που είναι το σημείο αναφοράς των μισθών μας.
- Την τιμή που οι εργαζόμενοι πουλάνε την εργατική τους δύναμη (μισθός, μεροκάματο ανάλογα με την προϋπηρεσία, την εκπαίδευση αλλά και την οικογενειακή κατάσταση) κατά τρόπο συλλογικό, έτσι ώστε να μην μπορεί ο κάθε εργοδότης να την καθορίζει όπως αυτός θέλει.
- Περιλαμβάνει τους όρους εργασίας των εργαζομένων, αλλά και μια σειρά δικαιώματα που έχει κατακτήσει η εργατική τάξη τους δυο προηγούμενους αιώνες όπως τις άδειες μας, τα διαλείμματα ανάλογα και με τη φύση της εργασίας, την προστασία της μητρότητας και της πατρότητας, τις ωριμάνσεις, δηλαδή τις αυξήσεις μας ανά διετία ή τριετία ή και σε σχέση με τον πληθωρισμό, την απρόσκοπτη συνδικαλιστική μας δράση.
- Είναι ασπίδα στην εργοδοτική αυθαιρεσία κάθε είδους πχ προς τους τηλεργαζόμενους.
Οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας διακρίνονται σε:
- Εθνικές γενικές, που αφορούν τους εργαζόμενους όλης της χώρας (ΕΓΣΕΕ).
- Κλαδικές, που αφορούν τους εργαζόμενους περισσότερων ομοειδών ή συναφών εκμεταλλεύσεων ή επιχειρήσεων ορισμένης πόλης ή περιφέρειας ή και όλης της χώρας.
- Επιχειρησιακές, που αφορούν τους εργαζόμενους μιας εκμετάλλευσης ή επιχείρησης.
- Oμοιοεπαγγελματικές που αφορούν τους εργαζόμενους ορισμένου επαγγέλματος και των συναφών προς το επάγγελμα αυτό.
Για παράδειγμα η κατώτερη μισθολογική κλίμακα των 945ευρώ για υπάλληλο γραφείου, αφορά τους
συναδέλφους στα τηλεφωνικά κέντρα που τώρα αμείβονται με τον βασικό μισθό ή ελάχιστα
παραπάνω. Η κατώτερη βαθμίδα των 1115ευρώ για 4ετους φοίτησης μπορεί να ανυψώσει αυτόματα
τον μισθό εκατοντάδων συναδέλφων που δουλεύουν με την ταμπέλα της πρακτικής ή της πρώτης
δουλειάς. Τα επιδόματα ανάλογα με τα πτυχία, μεταπτυχιακά, διδακτορικά επίσης άμεσα θα
αναγνωρίσουν τα δικαιώματα των πτυχίων μας και θα φέρουν σημαντικές αυξήσεις. Η αναδρομική
αναγνώριση της προϋπηρεσίας για όλους μας το ίδιο. Το ωράριο, οι άδειες αλλά και τα επιδόματα
μετά τη δημιουργία οικογένειας που ορίζει για τους νέους γονείς και μητέρες, θα ανακούφιζαν όλα τα
νέα ζευγάρια που κάνουν τους ζογκλέρ σήμερα για να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις.
Ας σκεφτούμε…. Η προσαρμογή του μισθού μας κάθε εξάμηνο με βάση τον πληθωρισμό, που
ορίζεται στο σχέδιο της κλαδικής μας σύμβασης, πόσο μεγάλη προστασία του εισοδήματος μας θα
είχε καταφέρει τα τελευταία δύο χρόνια!
Από την άλλη υπάρχει μια ολόκληρη γενιά πλέον στον κλάδο που δεν έχει γνωρίσει συλλογική
σύμβαση εργασίας (ΣΣΕ). Το ωράριο αντί να μειώνεται αξιοποιώντας και την τεράστια πρόοδο της
τεχνολογίας, που στον κλάδο από πρώτο χέρι γνωρίζουμε, ξεχειλώνει. Ο αγώνας για υπογραφή της
κλαδικής ΣΣΕ μας αφορά όλους. Ακόμα και οι σχετικά καλύτεροι μισθοί εξειδικευμένων θέσεων,
εξανεμίζονται μπροστά στην ακρίβεια.
Συνάδελφε, για άλλη μια φορά σε καλωσορίζουμε στο Συνδικάτο σου!
Κάθε νέο μέλος δυναμώνει το συνδικάτο και όσο πιο δυνατό είναι το συνδικάτο, τόσο
πιο δυνατοί είναι και οι εργαζόμενοι στον κλάδο. Τόσο μεγαλύτερη είναι η δύναμη μας
απέναντι στην εργοδοσία και τις κυβερνήσεις της. Όλοι εμείς που δουλεύουμε σε
διπλανά γραφεία, στο ίδιο συνεργείο, στον ίδιο όμιλο, έχουμε τη δύναμη, όσο πιο
συλλογικά παλεύουμε, να έχουμε και κατακτήσεις!
Θα τα καταφέρουμε!