Ο Λ Ο Ι   Σ Τ Η Ν   Α Π Ε Ρ Γ Ι Α   Τ Ε Τ Α Ρ Τ Η   28   Ν Ο Ε Μ Β Ρ Η

1 0 : 0 0   π μ   Σ Τ Ο   Α Γ Α Λ Μ Α   Β Ε Ν Ι Ζ Ε Λ Ο Υ 

Μ Π Ρ Ο Σ Τ Α   Ο Ι   Δ Ι Κ Ε Σ   Μ Α Σ   Α Ν Α Γ Κ Ε Σ

Ο Χ Ι   Σ Τ Α   Κ Ε Ρ Δ Η   Τ Ω Ν   Λ Ι Γ Ω Ν

 

Συναδέλφισσα, συνάδελφε,

Καμία αναμονή! Η κυβέρνηση από τη μία προσπαθεί να μας βάλει στον πάγο σπέρνοντας προπαγάνδα περί της νέας μεταμνημονιακής εποχής που έρχεται και από την οποία δήθεν θα ωφεληθούμε όλοι αρκεί να κάνουμε υπομονή, ενώ από την άλλη η αντιπολίτευση υπόσχεται το ίδιο αρκεί να βρεθεί η ίδια στο τιμόνι της διακυβέρνησης!

Καμία εμπιστοσύνη σε κανέναν τους! Πρόκειται για τρανταχτή απάτη ότι τάχα μπαίνουμε σε νέα φάση, αφού για τους εργαζόμενους η κατάσταση θα παραμείνει ίδια και χειρότερη: κανένας μνημονιακός νόμος δεν καταργείται, υπάρχουν δεσμεύσεις για συνέχιση αυτής της πολιτικής καθώς και για υψηλά πρωτογενή πλεονάσματα ως το 2060 που εξασφαλίζονται από το ξεζούμισμά μας, ενώ έπεται η εφαρμογή μέτρων όπως η μείωση του αφορολόγητου και η μείωση των συντάξεων που εν τέλει θα πραγματοποιηθεί παρόλη την προσπάθεια της κυβέρνησης να πείσει για το αντίθετο με διάφορα τεχνάσματα και αναβολές.

Οι υποσχέσεις της κυβέρνησης περί αύξησης των κατώτατου μισθού και επαναφοράς των συλλογικών συμβάσεων βασίζεται σε προπαγανδιστικά κόλπα: η όποια αμελητέα άνοδος του κατώτατου μισθού σε κάποιους κλάδους θα εξανεμιστεί από την μείωση του αφορολόγητου ορίου, ο Σύλλογος Ελλήνων Βιομηχάνων έχει άλλωστε δηλώσει πως η επαναφορά των εργασιακών σχέσεων αποτελεί ουτοπία, ενώ η διοίκηση της τράπεζας της Ελλάδας δήλωσε πως η μείωση μισθών βοήθησε την ανταγωνιστικότητα του εργατικού κόστους να επανέλθει. Επιπροσθέτως, η κυβέρνηση ενεργοποίησε το νόμο Βρούτση-Σαμαρά του 2013 (που τότε τον αποκαλούσε νόμο-δολοφόνο και θα τον καταργούσε) σύμφωνα με τον οποίο ο κατώτατος μισθός καθορίζεται μονομερώς από το υπουργείο εργασίας λαμβάνοντάς υπ’ όψιν την ανταγωνιστικότητα της οικονομίας.

Οι μόνοι ωφελημένοι για το επόμενο διάστημα θα παραμείνουν οι επιχειρηματικοί όμιλοι που βλέπουν κάθε απαίτησή τους τα τελευταία χρόνια να υλοποιείται, από τις μειώσεις μισθών και συντάξεων, μέχρι τις ιδιωτικοποιήσεις, διατηρώντας και ενίοτε αυξάνοντας τα κέρδη τους. Αυτοί εξυπηρετήθηκαν από τα μνημονιακά μέτρα.

Χαρακτηριστικό είναι και το παράδειγμα του κλάδου της πληροφορικής και των τηλεπικοινωνιών: ενώ παρουσιάζει ανάπτυξη και κερδοφορία, δεν είναι λίγα τα παραδείγματα κολοσσών που δε διστάζουν να εξαπολύουν επίθεση στα δικαιώματα των εργαζομένων, πάντα στα πλαίσια της θωράκισης της κερδοφορίας και της ανταγωνιστικότητάς τους:

• Στη Vodafone και στη Unisystem δρομολογείται η κατάργηση του 8ωρου και η επιβολή 9ωρου.
• Στη Wind υπάρχει σχέδιο απολύσεων στο πλαίσιο αναδιάρθρωσης της εταιρείας.
• Στον ΟΤΕ οι τεχνικοί καλούνται να δουλέψουν χωρίς ρεπό, εφτά ημέρες την εβδομάδα.

Ανάπτυξη, λοιπόν, υπάρχει, αλλά οι εργαζόμενοι όχι μόνο δεν επωφελούνται απ’ αυτήν, αλλά τη νιώθουν να προελαύνει πάνω στην πλάτη τους. Μόνο ένας τρόπος υπάρχει για να επωφεληθούν και αυτός είναι να βάλουν δυναμικά τη σφραγίδα τους στις εξελίξεις!

 

Ήρθε η ώρα να βγούμε στο προσκήνιο και να διεκδικήσουμε όσα παράγουμε.

Όχι στα κέρδη των λίγων, μπροστά οι δικές μας ανάγκες!

♦ Την ώρα που η κυβέρνηση θα υπολογίζει με τη βοήθεια «εμπειρογνωμόνων» αν η ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου αντέχει μια αύξηση λίγων ευρώ στα ψίχουλα του κατώτατου μισθού, οι εργαζόμενοι πρέπει να διεκδικήσουν επαναφορά του κατώτατου μισθού στα 751 ευρώ χωρίς ηλικιακές διακρίσεις.

♦ Την ώρα που γίνεται λόγος για «επαναφορά των Συλλογικών Συμβάσεων», με τις ελάχιστες «επεκτάσεις» κλαδικών Συλλογικών Συμβάσεων να καλύπτουν μόνο ένα ελάχιστο μέρος των εργαζομένων του εκάστοτε κλάδου και τις ενώσεις των εργοδοτών να έχουν στη φαρέτρα τους τη δυνατότητα να παρακάμπτουν την ένταξη των εργαζομένων σε αυτές, οι εργαζόμενοι σε κάθε κλάδο πρέπει να βάλουν ως στόχο την υπογραφή κλαδικών Συμβάσεων Εργασίας που θα καλύπτουν τον καθένα χωρίς εξαιρέσεις, με αυξήσεις σε μισθούς και δικαιώματα.

♦ Την ώρα που οι «εργατοπατέρες», ο εργοδοτικός-κυβερνητικός συνδικαλισμός, κάνει ότι μπορεί για να μην κουνηθεί φύλλο στο στρατόπεδο των εργαζομένων, να μην υπάρχει η παραμικρή αμφισβήτηση της ασκούμενης πολιτικής, να κάθεται ο κάθε εργαζόμενος φρόνιμα μπροστά στη σφαγή του, οι εργαζόμενοι πρέπει να κάνουν πέρα όλες αυτές τις ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες και να συμβάλλουν στο να αλλάξουν οι συσχετισμοί στο συνδικαλιστικό κίνημα. Πρόκειται για ένα μηχανισμό που το μόνο που κάνει είναι να βάζει εμπόδια στην ανάπτυξη αγώνων. Τρανταχτό παράδειγμα είναι η πρόσφατη άρνηση της πλειοψηφίας της διοίκησης της ΓΣΕΕ να προκηρύξει πανελλαδική απεργία, κάτι που εν τέλει συνέβη μετά από πολλές πιέσεις και αφού ήδη εργατικά κέντρα και ομοσπονδίες είχαν πάρει απόφαση, αναγκάζοντας έτσι και τη ΓΣΕΕ να προκηρύξει. Εν όψει και του συνεδρίου της ΓΣΕΕ διαπιστώνεται για άλλη μια φορά πως είναι τόσο ξεδιάντροποι που δε διστάζουν να προχωρήσουν σε εκτεταμένη νοθεία στην εκλογή αντιπροσώπων, προκειμένου να διατηρήσουν τους συσχετισμούς υπέρ τους, κάτι που αποκαλύφθηκε και στο συνέδριο του Εργατικού Κέντρου Θεσσαλονίκης.

♦ Την ώρα που η εργοδοσία αξιοποιεί όλο το μνημονιακό νομικό πλαίσιο και τα προβλήματα για τους εργαζόμενους στους χώρους δουλειάς παραμένουν και οξύνονται, με εντατικοποίηση της δουλειάς, καταστρατήγηση του ωραρίου, απολύσεις, απληρωσιά, ανυπαρξία μέτρων για την προστασία της υγείας και της ασφάλειας των εργαζομένων, οι ίδιοι οι εργαζόμενοι πρέπει να βάλουν σαν στόχο την οργάνωσή τους, την αλληλεγγύη μεταξύ τους σε επίπεδο επιχείρησης, κλάδου και πανελλαδικά, για αγώνες που θα εξασφαλίζουν μόνιμη δουλειά με πλήρη εργασιακά δικαιώματα.

Ο τολμών νικά! Υπάρχουν πρόσφατα παραδείγματα επιτυχιών του εργατικού κινήματος, όπως οι εργαζόμενοι στις προβλήτες 2 και το 3 του λιμανιού Πειραιά, όπου οργανωμένοι στο ταξικό τους συνδικάτο, με γενικές συνελεύσεις και απεργιακές κινητοποιήσεις κέρδισαν την ένταξή τους στα βαρέα και ανθυγιεινά.

Όλοι στη μάχη για:

■ Κλαδικές Συλλογικές Συμβάσεις στις οποίες θα κατοχυρώνεται η κάλυψη των αναγκών μας, με υποχρεωτική εφαρμογή σε όλες τις επιχειρήσεις, χωρίς εξαιρέσεις.

■ Αυξήσεις σε μισθούς, συντάξεις, κοινωνικές παροχές.

■ Κατάργηση του νόμου Βρούτση όπου καθορίζεται μονομερώς ο κατώτατος μισθός από την κυβέρνηση. Επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων για τον καθορισμό του κατώτατου μισθού. Κατώτατος μισθός στα 751 χωρίς ηλιακές διακρίσεις.

■ Κατάργηση κάθε νόμου που βάζει εμπόδια στη συνδικαλιστική δράση και στην προκήρυξη απεργίας από πρωτοβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις.

■ Κανένα εργατικό, λαϊκό σπίτι στα χέρια τραπεζίτη. Ενάντια στην απελευθέρωση πλειστηριασμών που ψήφισε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ.

■ Κατάργηση του ΕΝΦΙΑ, των χαρατσιών, της φοροληστείας.

■ Μέτρα αντιπλημμυρικής, αντιπυρικής και αντισεισμικής προστασίας.

■ Ενάντια στην εμπλοκή της χώρας μας σε ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς και πολέμους, ενάντια στο άνοιγμα βάσεων του ΝΑΤΟ στην Ελλάδα.

 

ΑΠΕΡΓΙΑΚΗ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ 

   Τ Ε Τ Α Ρ Τ Η   28   Ν Ο Ε Μ Β Ρ Η

1 0 : 0 0   π μ   Σ Τ Ο   Α Γ Α Λ Μ Α   Β Ε Ν Ι Ζ Ε Λ Ο Υ